Omdat het leuk is. Maar wat is een spontaan tuintje? In ons geval een voortuintje waar we zo veel mogelijk de natuur haar gang laten gaan, soms letterlijk, maar meestal "onder begeleiding" anders veranderd de tuin in een wild grasveldje.
Het is begonnen met een berkeboom die opeens opkwam van een zaadje dat is komen aanwaaien. Dat is nu op het moment van schrijven bijna vijf jaar geleden en het was in het jaar dat wij getrouwd zijn. Voor mij en mijn vrouw is deze boom onze trouw boom. De berk staat rechts vooraan in de tuin en dat is een prima plek. Verder is er nog spontaan een cotoneaster, een liguster en een klein eikeboompje opgekomen in de loop der jaren. Daarnaast komen er elk jaar klaprozen, wilde crocussen en eenjarige planten op van zaad afkomstig van de planten die het voorgaande jaar gebloeid hebben. Is het dan niet een zooitje? Vorig jaar wel, te weinig tijd om met de tuin bezig te zijn. Daardoor ben ik nu met meer tijd, de ongewenste woekeraars aan het verwijderen, vooral gras en een woekerplant die zich over de hele tuin verspreid heeft. Ik heb op het internet proberen te vinden wat die woekerplant is, maar ik kan tot nog toe de plant niet determineren. Het maakt ook niet veel uit wat de naam is, de woekeraar gaat er uit. Dus ja, de natuur spontaan zijn gang laten gaan geeft niet het beste resultaat als je dat letterlijk neemt. Om bloeiende planten ook een kans te geven moet er toch wat aan onderhoud gedaan worden. Het streven is om veel bloemen te hebben, het liefst het hele jaar door. Maar dan moet de natuur wel wat geholpen worden en wordt er ook gezaaid. Wilde bloemenmengsels en veldbloemenmengsels doen het zeer goed op de zanderige grond in onze tuin, maar het zichzelf weer uitzaaien van die planten levert niet genoeg nieuwe planten op voor een volgend jaar. Sommige soorten zijn wel succesvol, maar andere komen matig tot slecht weer terug. Het leuke is dat het elk jaar weer anders is, onze tuin veranderd continu. De winter is dan wel een tijd dat alles een beetje stilstaat, maar nu in het voorjaar is elke week te zien hoe de tuin veranderd. En ik heb geen idee hoe de tuin er over een maand uit ziet, over twee maanden, de zomer en herfst. Er is geen plan, behalve woekeraars bestrijden en in geval van te veel open plekken opnieuw bloemenmengsels zaaien. Ook dat is elke keer weer een verrassing. Ik weet welke soorten er in de bloemenmengsels zitten, maar hoe het opkomt weet ik niet.
Op deze manier tuinieren wordt in het algemeen 'niet normaal' gevonden, vooral in de herfst wanneer uitgebloeide planten afsterven. Iedereen hier in onze straat, en verreweg de meeste mensen hier in het dorp hebben van die open tuintjes met veel kale grond en hier en daar wat struikjes, want dat hoort zo. Onze tuin trekt in de zomer wanneer alles in bloei staat wel bekijks en dan wordt onze tuin weer wel bewonderd, maar buiten het bloei seizoen, schande! En daar heb ik mooi schijt aan alhoewel ik daar niet de tuin mee kan bemesten. De tuin is van ons, niet van een ander. Wij genieten ervan en dat is belangrijk, wat een ander er van vind is niet relevant.
En zo is dat!
