Selektief onderhoud.
Zoals ik in mijn
eerste blogpost al schreef zal ik niet alles spontaan zijn gang laten
gaan. Bepaalde planten zijn nou eenmaal te sterke woekeraars of erg
hardnekkig. Naast de onbekende woekeraar (misschien dat ik eens zal
weten wat het is) zijn er de volgende planten (geen onkruiden want
die bestaan niet) die ik bestrijd door ze uit te trekken. Ten eerste
is daar het kleefkruid. Dit ogenschijnlijk teer plantje is toch in
staat om bijna overal doorheen te groeien, als het moet door een
grote en dichte Cotoneaster struik/haag. Vermeerderd zich door
zaadjes die, net als de hele plant, bedekt zijn met kleine
weerhaakjes, vergelijkbaar met klitteband. En ja, de natuur heeft het
klitteband miljoenen jaren geleden al uitgevonden. Hierdoor kan het
zaad zich vastkleven aan alles wat er mee in aanraking komt, zoals
mens en dier en kan daardoor zelfs over grote afstanden verspreid
worden. Zit het eenmaal in de tuin dan trek ik het uit zodra ik het
zie. Het oogt niet alleen teer, het is het ook letterlijk. Pak het
plantje te hoog vast en je trekt het uitelkaar, knapt gewoon af waar
je het beetpakt en de rest groeit gewoon door. Hierdoor blijven de
wortels dan ook altijd achter in de grond, maar vaak genoeg de plant
van de wortel af trekken verzwakt de plant en uiteindelijk zul je
winnen. Tenminste dat hou ik mijzelf voor.
Door Rasbak - Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=11106187
Dan is daar de Vrouwenmantel, Alchemilla Mollis, jaren geleden door mijzelf aangeplant als borderplant. Had ik dat maar nooit gedaan. Kernwoord; wortelstok. Door die wortelstokken wandelt de Vrouwenmantel vrolijk door de tuin en is als plant vrij overheersend, de Vrouwenmantel is in staat andere planten weg te drukken en als je deze haar gang laat gaan veranderd je tuin langzaam maar zeker in een Vrouwenmantel zee. Uit trekken dus en dat vergt soms wat spierkracht door de eerder genoemde wortelstok. Ik probeer het zo secuur mogelijk te doen om alle wortels boven te krijgen, want blijft er ook maar een klein deel van de wortel staan dan komt de plant weer vrolijk terug. Ik vind het geen lelijke plant maar is door het overheersende karakter niet gewenst. Heb ik door tijdgebrek even geen tijd voor de tuin dan is de Vrouwenmantel aan het feesten. Maar eens zal ik ook deze onder de duim krijgen.
De Paardebloem. Deze wordt beheerd, dat wil zeggen, mag in de tuin staan maar niet teveel. Eigenlijk een gemakkelijke plant om te beheren, namelijk de zaadkop verwijderen voordat deze zich open vouwd. Ik hoef er eigenlijk ook niet voorzichtig mee om te springen want de Paardebloem komt hier in het dorp in overvloed voor, dus zelfs als ik ze allemaal verwijder dan zal er zeker weer zaad in de tuin terechtkomen. Trouwens een goede zaak dat de Paardebloem hier in het dorp welig tierd omdat er daarmee volop voedsel voor bijen is. Naast de opvallende fel gele kleur van de bloem is dit ook een reden voor mij om de Paardebloem in mijn tuin te laten groeien. Mijn tuin is immers ook het plaatselijke restaurant voor beestjes.
Gras. Hoewel gras
best mooi kan zijn met verschillende typen aren wanneer het gras in
het zaad staat, heb ik het toch liever niet in de tuin. Ook gras kan
gaan overheersen, niet overal, maar pleksgewijs. Waar een graspol
staat kan bijvoorbeeld ook een mooie Korenbloem staan. Wat ik wel
beheersd laat staan is een pol Biezen gras. Ook deze is spontaan
opgekomen in de tuin wat toch wel opmerkelijk is omdat de tuin bodem
uit lichte en droge zandgrond bestaat. Biezen houden van vocht en
kunnen ook een hele winter met de voeten in het water staan. Die in
mijn tuin kan dus ook niet echt gaan woekeren, het is hier te droog.
Maar omdat deze Biezen pol zo spontaan hier opkwam en gedijd, op een
tegennatuurlijke plek, mag ie blijven staan. Ik hou wel van een
beetje tegendraads.
Dit is het wel zo’n
beetje over het beheer van mijn tuin. En hé, het regent niet! Laat
ik de theorie maar even in de praktijk brengen.
Bloeit de Korenbloem
al?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten